maandag 3 mei 2010

It’s a one way track, there’s no way back

Soms is opruimen ineens heel fijn. Dan vind je dingen terug die je eigenlijk al weer vergeten was, waardoor je stopt met opruimen en de foto's terug gaat kijken die horen bij dat ene moment en dingen gaat zoeken die bij het andere voorwerp horen. Totdat je je beseft dat je niet meer aan het opruimen bent en dan ga je weer verder. Tot het volgende vergeten voorwerp. En dan maakt het niet uit dat het opruimen dan ineens 2 uur duurt in plaats van 5 minuten, want dat is het waard.

En nu kan ik weer rondjes dansen in mijn kamer, zonder bang te zijn dat ik op een cdhoesje stap of op een andere fijne herinnering.

2 opmerkingen:

Francesco zei

Ik deed eens een volle dag van 10 uur over het tegenkomen van herinneringen, lachen, huilen, dansen tussen alle troep, afwassen, afstoffen, stofzuigen, nogmaals afstoffen, weggooien van kleding, lege cdhoesjes, oude spullen, chaos reduceren, chaos maken, tegenkomen van herinneringen, lachen, huilen. herkenbare post! meer!

Francesco zei

sorry voor de gebiedende wijs