maandag 1 november 2010

Een duif is meestal een steen

'Ja natuurlijk, het is een speelgoedwinkel' De jongen zette grote ogen op. 'Een speelgoedwinkel!' zei hij, snakkend naar adem. 'Mijn twee favoriete woorden!' 'Niet die van mij,' zei de teckel. 'Ik ben dol op ''een'', maar ik heb nooit zoveel gehad met ''speelgoedwinkel''.'

Een paar dagen terug kocht ik Noah barleywater gaat er vandoor, geschreven door John Boyne. Als ik in een boekenwinkel ben kan ik uren rondlopen en uit alle boeken een stukje lezen en uiteindelijk de winkel uitgaan met de kaft die er het leukst uit ziet. Zo was het toen ook, de kaft voelt namelijk een beetje gebobbeld en lijkt gemaakt te zijn van oud papier.
Maar de kaft zegt natuurlijk niet alles, dus ik was erg nieuwsgierig naar wat de binnenkant van het boek te bieden had. En dat heeft me niks teleurgesteld, wat een heerlijk boek. Het gaat over Noah, een jongen van (al) 8 jaar oud dat weg loopt van huis en in een wat vreemde wereld terecht komt. Een boek dat ik 4 jaar geleden leuk had gevonden, maar over 10 jaar nog steeds leuk hoop te vinden. Tip tip tip tip tip tip tip tip tip!
Ook kocht ik een gedichtenbundel, van Bernlef. Bovenstaand gekrabbel van mij komt daar uit. Over een duif, die geen vogel is. Degene die een mooie gedachtegang bedenkt tussen het gedicht en de gezichtsloze jongen wint.

1 opmerking:

jeltsje zei

De duif is een deel van de stad geworden, en is daarom als zijn echte oorspronkelijke betekenis verloren.
De jongen is net als de duif een deel van het geheel geworden, en is zijn identiteit verloren.